M'n weg naar zelfliefde

Lieve lieverd,

Er was eens een vrouw die altijd maar bleef geven. Ze was lief, zorgzaam en behulpzaam. Ze dacht dat als ze maar genoeg gaf en flexibel genoeg was, ze uiteindelijk de liefde en waardering zou ontvangen waar ze zo naar verlangde. Maar stukje bij beetje verloor ze zichzelf. Haar stem, haar grenzen, haar eigenwaarde – alles leek te vervagen. Tot op een dag de bodem werd bereikt. Ze belandde in een blijf-van-m’n-lijf-huis – een plek waarvan ze nooit had gedacht dat ze er terecht zou komen.

Die vrouw was ik. En achteraf bleek dit dieptepunt een onverwacht cadeau te zijn. Het was het begin van mijn reis naar zelfliefde, zelfrespect en innerlijke kracht.

Het begon zoals bij zoveel vrouwen: ik leefde voor de ander. In mijn relatie draaide alles om hem. Zijn dromen, zijn frustraties, zijn behoeftes. Ik probeerde hem te plezieren, te begrijpen en te helpen. Maar stukje bij beetje offerde ik mezelf op, tot er niets meer van mij over was. Het besef dat ik in een onveilige situatie zat, kwam als een klap. Dit kon zo niet langer.

Met lood in mijn schoenen en een hart vol angst, schuld en schaamte zocht ik hulp. Ik kwam terecht in een blijf-van-m’n-lijf-huis. Het was alsof de wereld even stil kwam te staan, zodat ik kon ademen, nadenken en helen. Die eerste dagen voelden zwaar. Hoe had ik dit laten gebeuren? Maar naarmate de dagen weken werden, begon ik iets te zien wat ik eerder niet kon: ik was niet alleen. Er waren vrouwen met soortgelijke verhalen. Ik voelde hun pijn, maar ook hun kracht, en dat gaf me hoop.

Langzaam begon ik mezelf vragen te stellen die ik jarenlang had vermeden: Wat heb ik nodig om gelukkig te zijn? Wat zijn mijn grenzen, en hoe kan ik ze bewaken? Wie ben ik eigenlijk, los van een ander? Het waren confronterende vragen, maar ze openden de deur naar een nieuwe manier van leven.

Ik leerde dat zelfliefde geen luxe is, maar een noodzaak. Het betekent dat je jezelf belangrijk genoeg vindt om voor jezelf op te komen, om "nee" te zeggen als iets niet goed voelt, en om ruimte te maken voor wat jou voedt en gelukkig maakt. Ik ontdekte dat ik niet verantwoordelijk ben voor de emoties, acties of het geluk van een ander. Liefde betekent niet dat je jezelf moet wegcijferen. Echte liefde is wederkerig, respectvol en ondersteunend. En als dat ontbreekt, is het geen liefde – hoe graag je dat ook zou willen.

Wat begon als een periode van diepe duisternis, werd uiteindelijk het begin van een nieuw leven. Een leven waarin ik mezelf op de eerste plaats zet, niet uit egoïsme, maar uit noodzaak. Ik leerde mijn eigen waarde kennen, en dat veranderde alles.

Lieve lieverd, weet dat als het leven niet loopt zoals je had verwacht, of als je keihard onderuit gaat, er geen reden is om je te schamen. Zie het als een les, een kans om te groeien, om jezelf opnieuw te leren kennen en een leven te creëren dat écht goed voelt. Laat dit jouw moment van ommekeer zijn, het begin van jouw reis naar zelfliefde.

Blijkbaar deed je wat je op dat moment het beste leek. En dat is genoeg. Laat deze ervaring een herinnering zijn aan jouw kracht. Want aan het einde van de reis vind je een versie van jezelf die niemand je ooit meer kan afnemen.

Liefs, Diana